Κακοποίηση και παραμέληση παιδιών: Πρωτόκολλο Διερεύνησης, Διάγνωσης, Διαχείρισης και Οδηγός Εφαρμογής

Κακοποίηση και παραμέληση παιδιών: Πρωτόκολλο Διερεύνησης, Διάγνωσης, Διαχείρισης  και Οδηγός Εφαρμογής – Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού.

Κακοποίηση και παραμέληση παιδιών

Φορέας υλοποίησης Πράξης Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, Κέντρο για τη Μελέτη και Πρόληψη της Κακοποίησης και Παραμέλησης των Παιδιών

Πρωτόκολλο Διερεύνησης, Διάγνωσης και Διαχείρισης Περιστατικών Κακοποίησης και Παραμέλησης Παιδιών (ΚαΠα-Π)

Το Πρωτόκολλο Διερεύνησης, Διάγνωσης και Διαχείρισης Περιστατικών Κακοποίησης και Παραμέλησης Παιδιών (ΚαΠα-Π) έχει σχεδιαστεί για να προωθήσει μια ενιαία και διεπιστημονική προσέγγιση, παρέχοντας υλοποιήσιμες κατευθυντήριες γραμμές στους επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με παιδιά ή ασχολούνται ειδικά με παιδική θυματοποίηση ή ενδοοικογενειακή βία.

Αφορά περιστατικά κάθε μορφής βίας σε βάρος παιδιών, όπου δράστης είναι ενήλικος, είτε μέλος της οικογένειας είτε όχι.

Βασικός στόχος του είναι να ελαχιστοποιηθεί το δευτερογενές τραύμα που συχνά είναι συνυφασμένο με τα στάδια της διερεύνησης ή και της νομικής παρέμβασης και να θεσπιστεί μια διαδικασία η οποία θα εξασφαλίζει την προστασία και την ευημερία των παιδιών. Απαραίτητες προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική διαχείριση τέτοιων περιστατικών είναι η ενημέρωση και η εκπαίδευση των εμπλεκόμενων επαγγελματιών καθώς και η συνεργασία μεταξύ τους.

Το Πρωτόκολλο απευθύνεται σε όλους τους επαγγελματίες των τομέων υγείας, ψυχικής υγείας, πρόνοιας, παιδείας, δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης, όπως ενδεικτικά τους ιατρούς, νοσηλευτές, παιδοψυχίατρους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαιδευτικούς, ειδικούς παιδαγωγούς, δικηγόρους, εισαγγελείς και αστυνομικούς.

_____________

Οδηγός Εφαρμογής

Οδηγός Εφαρμογής του Πρωτοκόλλου διερεύνησης, διάγνωσης και διαχείρισης κακοποίησης – παραμέλησης παιδιών για Επαγγελματίες

Ολοκληρωμένη Προσέγγιση για τη Διερεύνηση, Διάγνωση και Διαχείριση Περιστατικών Κακοποίησης & Παραμέλησης Παιδιών

Εισαγωγικό Σημείωμα

Κάθε παιδί αδιακρίτως είναι υποκείμενο δικαιωμάτων.

Έχει εγγενές δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, τη ζωή και την υγιή σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξη.

Η οικογένεια αποτελεί θεμελιώδες περιβάλλον για την ανάπτυξη του παιδιού, καθ’ όσο λειτουργεί με γνώμονα το υπέρτερο συμφέρον του παιδιού και μέσα σε κλίμα αγάπης και κατανόησης (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, 1989).

Ωστόσο, όταν οι γονείς/φροντιστές με πράξεις ή παραλείψεις τους δεν εκπληρώνουν σωστά τις υποχρεώσεις τους που πηγάζουν από το νόμο, η κοινωνία και δη οι κρατικές υπηρεσίες πρέπει να επέμβουν.

Αξίζει να τονισθεί ότι η προστασία των παιδιών από την κακομεταχείριση δεν συνιστά πράξη φιλανθρωπίας αλλά νομική και ηθική υποχρέωση.

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο διαχρονικό, η κοινωνία σταδιακά κινητοποιήθηκε για την αποκήρυξή του.

Σημαντικό ρόλο για την εξελικτική θεώρηση έπαιζε ο τρόπος που έβλεπαν τα παιδιά, από ιδιοκτησία (πράγματα) σε ανθρώπινα όντα άξια σεβασμού (υποκείμενα).

Ειδικότερα, η βία εις βάρος των παιδιών θεωρούνταν αρχικά οικογενειακό ζήτημα ή τουλάχιστον θεμιτό μέσο σωφρονισμού.

Πέρα από μεμονωμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες καταδικάστηκαν δράστες εγκλημάτων εναντίoν παιδιών κυρίως βάσει νόμων για την προστασία των ζώων, η αλλαγή ήρθε μετά τα μέσα του 20ου αιώνα όταν ο παιδίατρος Henry Kempe αναγνώρισε για πρώτη φορά το «σύνδρομο» του κακοποιημένου παιδιού κατά τη δική του ορολογία (1962).

Παρ’ όλα αυτά, η ουσιαστική διαφορά έγινε με τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1989) οπότε και χαρακτηρίστηκε πλέον κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού καθώς και με τη δήλωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1999) όταν αναγνωρίστηκε ως «μείζον πρόβλημα» για τη δημόσια υγεία.

Δράστης μπορεί να είναι μέλος της οικογένειας, συγγενής, φιλικό πρόσωπο, άλλο πρόσωπο φροντίδας, ή πρόσωπο άγνωστο προς το παιδί. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει και την αποκάλυψη από μέρους του παιδιού, αλλά και την αναφορά από μέρους του ευρύτερου περιβάλλοντος και των επαγγελματιών που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά.

Μάλιστα, πολλοί εσφαλμένα θεωρούν πως οτιδήποτε συμβαίνει εντός ενός σπιτιού συνιστά ιδιωτική (οικογενειακή) υπόθεση. Αντιθέτως, η κακοποίηση – παραμέληση ενός παιδιού συνιστά ποινικό αδίκημα και παραβίαση ελληνικού, ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.

Δείτε το Πρωτόκολλο Διερεύνησης

Δείτε τον Οδηγό Εφαρμογής

Παρακαλούμε μην παραλείπετε να αναφέρετε το especial.gr ως πηγή, με ενεργό link προς τη διεύθυνση https://www.especial.gr/kakopoiisi-kai-paramelisi-paidiwn-prwtokollo-dierevnisis-diagnwsis-diaxeirisis-kai-odigos-efarmogis/ όταν αναδημοσιεύετε το περιεχόμενό μας.