Παρασκευή, 8 Νοεμβρίου 2024

Ο Κόσμος της Ειδικής Εκπαίδευσης και Φροντίδας

Ο θεσμός του Αιρετού στην εκπαίδευση από το 1926 μέχρι σήμερα – Η σημασία συμμετοχής στις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου 2024

Google+ Pinterest LinkedIn Tumblr +

Ο θεσμός του Αιρετού στην εκπαίδευση από το 1926 μέχρι σήμερα – Η σημασία συμμετοχής στις εκλογές της 2ας του Νοέμβρη 2024 – Του Δημήτρη Μπράτη.

Ο θεσμός του Αιρετού στην εκπαίδευση

Ακολουθεί άρθρο, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο Επιστημονικό Βήμα τον Φεβρουάριο του 2009, του Προεδρεύοντα της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, πρώην Προέδρου της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) και πρώην Αιρετού στο ΚΥΣΠΕ, Δημήτρη Μπράτη, με θέμα την ιστορική διαδρομή του θεσμού του Αιρετού στην εκπαίδευση, από το 1926 μέχρι σήμερα.

Ο Δημήτρης Μπράτης επιπροσθέτως σε σημείωμά του επισημαίνει τη σημασία της συμμετοχής στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024.

Ακολουθούν οι επισημάνσεις του Δ. Μπράτη και το άρθρο με την ιστορική διαδρομή του θεσμού των Αιρετών εκπροσώπων.

Ο θεσμός του αιρετού στην εκπαίδευση – Από το 1926 μέχρι σήμερα – Η σημασία συμμετοχής στις εκλογές της 2ας του Νοέμβρη 2024

Η απουσία των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών ,τη διετία 2020-2022, από τα υπηρεσιακά συμβούλια ανέδειξε στο μέγιστο βαθμό τη σημασία που έχει ο θεσμός των αιρετών για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Ευτυχώς, τη διετία 2022-24 η ΔΟΕ, με πλειοψηφική απόφαση, συμμετείχε στις εκλογές κι έτσι αναδείχτηκαν οι αιρετοί που επιθυμούν οι εκπαιδευτικοί κι όχι οι διορισμένοι της ηγεσίας του υπουργείου.

Υπάρχουν, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα δυνάμεις που δεν συναισθάνονται τη σημασία συμμετοχής των αιρετών στα υπηρεσιακά και πειθαρχικά συμβούλια των εκπαιδευτικών και καλούν σε αποχή. Καλούν σε αποχή τώρα που δεκάδες συνάδελφοι καλούνται από το υπουργείο παιδείας στα πειθαρχικά για το ζήτημα της αξιολόγησης.

Αλήθεια, ποιος θα τους υποστηρίξει αν δεν μετέχουν οι δυο αιρετοί; Η διαφάνεια, η αντικειμενικότητα, η αξιοκρατία και η λογοδοσία είναι αρχές και αξίες συνυφασμένες με τον ρόλο του αιρετού. Είναι όχι το μάτι και το αυτί, όπως λέγεται, αλλά κυρίως η φωνή του εκπαιδευτικού στα συμβούλια, εκεί όπου κρίνονται όλες οι υπηρεσιακές του μεταβολές (μεταθέσεις, αποσπάσεις, προαγωγές, τοποθετήσεις κλπ).

Γι αυτό και η μαζική μας συμμετοχή στις εκλογές της 2ας του Νοέμβρη θα ενδυναμώσει τον θεσμό και θα δώσει στους αιρετούς εκπροσώπους μας την δύναμη για να υποστηρίζουν με σθένος τα δίκαια αιτήματα των συναδέλφων στα Συμβούλια!

Η ιστορική διαδρομή του θεσμού του Αιρετού

Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιούνιο 2009 στο επιστημονικό βήμα του δασκάλου και λόγω και των επερχόμενων εκλογών θεωρώ πως είναι επίκαιρο.

Πέρασαν 83 χρόνια περίπου (σ.σ. το άρθρο περιέχει στοιχεία μέχρι το 2009) από τότε που έγιναν οι εκλογές –τη δεύτερη Κυριακή του Δεκέμβρη του 1926– για την ανάδειξη των πρώτων αιρετών εκπροσώπων του κλάδου στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, όπως λεγόταν τότε το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο των δασκάλων.

Αίτημα του κλάδου, για 30 χρόνια, η Αυτοδιοίκηση. Η αιρετή εκπροσώπηση των δασκάλων στο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, που είχε σημαντικές αρμοδιότητες, αφού αποφάσιζε για όλα τα υπηρεσιακά και πειθαρχικά θέματα των εκπαιδευτικών, ενέκρινε τα διδακτικά βιβλία, τα αναλυτικά προγράμματα, τα νομοσχέδια του ΥΠΕΠΘ κ.λπ. Ένα παντοδύναμο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, στο οποίο προέδρευε ο Υπουργός Παιδείας.

Είμαστε στο 1926, στην εποχή του Πάγκαλου, τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση της Δ.Ο.Ε. Ας μεταφερθούμε για λίγο σ’ εκείνη την εποχή, όπως περιγράφεται μέσα από τις στήλες του Διδασκαλικού Βήματος.

  • «Διεθνής» των Εκπαιδευτικών, που είχε την έδρα της στο Παρίσι, περιγράφει ως εξής την κατάσταση στην Ελλάδα:

«… Είναι γνωστό πως την Ελλάδα τυραννά το δικτατορικό πολίτευμα που επέβαλε ο ολέθριος Πάγκαλος… Η δικτατορία χτυπάει την εκπαίδευση και τους δασκάλους, γιατί τους θεωρεί επικίνδυνους εχθρούς…

… Απ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες, μονάχα η Ελλάδα έχει τα ολιγώτερα σχολεία, τους ολιγώτερους δασκάλους, τους ολιγώτερους μαθητές και την πιο παραμελημένη σχολική φοίτηση.

… Η αναλογία αγράμματων και αναλφάβητων είναι 40%.

… Το επάγγελμα του δασκάλου είναι το αθλιέστερο και το πιο περιφρονημένο από το κράτος και την κεφαλαιοκρατία… ο δάσκαλος είναι ένας πεινασμένος και κουρελιασμένος μάρτυρας…

… Από τον προϋπολογισμό του κράτους το 2,8% προορίζεται για την εκπαίδευση, ενώ στη Σερβία διαθέτουν το 6%, στη Βουλγαρία το 8%, στην Αλβανία το 10,5% και στη Ρουμανία το 9%…».

Μεγάλος ο αριθμός των ελληνόπουλων που δεν φοιτούσαν στο Δημοτικό Σχολείο –σε 500.000 τα υπολόγιζε η ΔΟΕ– και μικρός ο δείκτης προσδοκώμενης ζωής τους, αφού η παιδική θνησιμότητα έφτανε στο 22%.

Μεγάλος ο αριθμός των δασκάλων που έπασχαν από φυματίωση. Το 38% των αναρρωτικών αδειών δίνονταν σε φυματικούς δασκάλους.

Εξευτελιστικές και οι αποδοχές τους. Με το μηνιάτικο του 1926 αγόραζες 120 οκάδες καλαμπόκι.

Μακρύς ο κατάλογος των διωκόμενων συναδέλφων «επί μαλλιαρισμώ», «επί αθεΐα», «επί κομμουνισμώ» ή «δι’ αντεθνικήν δράσιν» γενικότερα.

Εκείνη την εποχή ο κλάδος νιώθει ότι τα μέλη του, που βρίσκονταν στην κυριολεξία στο έλεος της Διοίκησης, έχουν ανάγκη «προστασίας» από κάθε αυθαιρεσία και η «προστασία» αυτή έπρεπε να παρέχεται εκεί που κρίνονταν τα καίρια υπηρεσιακά του ζητήματα, στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο. Έτσι η Διοίκηση της ΔΟΕ, με επικεφαλής τον πρόεδρό της Αρ. Ρουχωτά, έθεσε επιτακτικά το αίτημα για «αιρετή εκπροσώπηση των Δασκάλων στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο – Αυτοδιοίκηση». Η διεκδίκηση αυτή αποτέλεσε κεντρικό θέμα συζήτησης στη Θ’ Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) του κλάδου, που ήταν από τις πιο θυελλώδεις στην ιστορία του συνδικαλισμού των Δασκάλων.

Είμαστε, για πρώτη φορά, στην εποχή της εμφάνισης των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Από τη μια μεριά η «Προοδευτική Παράταξη» (σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ριζοσπάστες, φιλελεύθεροι και δημοκράτες του κέντρου) και από την άλλη η «εθνικά υγιής», όπως η ίδια αποκαλούνταν, η «Συντηρητική Παράταξη». Στις θυελλώδεις συζητήσεις που έγιναν υπήρξε φοβερή αντιπαράθεση θέσεων και απόψεων, που είναι δηλωτικές των πολιτικών ρευμάτων της εποχής, που δια-περνούσαν τις παρατάξεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η «Συντηρητική Παράταξη» διαφωνούσε με το αίτημα του κλάδου να συμμετέχει στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «…πρόκειται για αναρχική εκδήλωση… που δεν μπορεί να εφαρμοστεί, λόγω του μειωμένου κύρους των δασκάλων…».

Παρά τις αντιδράσεις, όμως, το αίτημα ψηφίζεται στη Γ.Σ. του κλάδου και γίνεται αποδεκτό από τον Υπουργό Παιδείας. Το σχετικό Π. . εκδίδεται στις 24-10-26 και προέβλεπε, πέραν των διορισμένων μελών, δύο τακτικά αιρετά μέλη και δύο αναπληρωματικά. Οι εκλογές ορίζονται για την πρώτη Κυριακή του μήνα Ιουλίου και η θητεία των αιρετών ορίστηκε τριετής. Ο θεσμός των αιρετών καθιερώνεται μόνο στην εκπαίδευση. Πουθενά αλλού στη Δημόσια Διοίκηση.

Στις πρώτες εκλογές –το Δεκέμβριο του 1926– ψήφισαν 8.000 δάσκαλοι και εκλέχτηκαν τακτικοί αιρετοί ο πρώην Πρόεδρος της ΔΟΕ Αρ. Ρουχωτάς και ο Γ. Γιαννικόπουλος.

Λόγω της στάσης του Αρ. Ρουχωτά στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο ο Υπουρ-γός Παιδείας Νικολούδης τον παρέπεμψε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο με το ε-ρώτημα της απόλυσης.

Ο Αρ. Ρουχωτάς στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο μειοψηφούσε στις απολύσεις δασκάλων «επί κομμουνισμώ». Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε στον Υπουργό Παιδείας: «… ο κ. Υπουργός ανεκάλυψε τον κομμουνισμόν μου αφ’ ότου πριν από λίγες μέρες με τη στάση μου στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο απερρίφθη αίτηση του αρχιεπισκόπου καθολικών Κέρκυρας περί προσθήκης κατώτερων τάξεων γυμνασίου εις την εν Κεφαλληνία σχολήν των Καλογραιών, για την οποία αίτηση είχε ενδιαφερθεί επιφανέστατος πολιτευτής του κόμματος των ελευθεροφρόνων. Αυτός είναι ο ζήλος των υπέρ των πατρίων κοπτόμενων…». Μετά από αυτή τη στάση του αιρετού ο Υπουργός Παιδείας με νέο νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε στις 10/01/28, περιόρισε τα αιρετά μέλη του Συμβουλίου από δύο σε ένα και τη θητεία τους από τρία χρόνια σε δύο, και όρισε νέες εκλογές για την 1η Απρίλη του 1928. Ταυτόχρονα, το Υπουργικό Συμβούλιο στις 19/11/1927 αποφάσισε να απολυθούν τα τέσσερα αιρετά μέλη –δύο τακτικά και δύο αναπληρωματικά– του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου και να διοριστούν τέσσερα νέα.

• Έγραφε τότε η Διοίκηση της Δ.Ο.Ε. σε άρθρο της, στο Διδασκαλικό Βήμα (Δ.Β.) 162/12-2-28, για το θέμα:

«…Εκείνοι που είχαν συμφέρον να πλήξουν το νεαρό θεσμό της αυτοδιοίκησής μας και να περιορίσουν το δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε τα δίκαιά μας μέσα στο Ανώτατο Συμβούλιο… Εκείνοι που είχαν λόγους να πιστεύουν πως η παρουσία δύο αιρετών θα έβλαπτε τα ιδιαίτερά τους συμφέροντα… θα περιόριζε τις πολιτικές παρεμβάσεις και συναλλαγές… δεν μπόρεσαν, χάρις στους αγώνες του κλάδου, να επιτύχουν την ολοκληρωτική κατάργηση του θεσμού… εξασφάλισαν, όμως, τον περιορισμό της εκπροσωπήσεώς μας…

Ύστερα από το γεγονός αυτό προβάλλει το άμεσο ερώτημα… Έχει το δικαίωμα ο κλάδος να διατηρεί ως το τέλος της θητείας του τους αντιπροσώπους που εξέλεξε ή θα αναγκάζεται να υποκύπτει στους ισχυρούς της μέρας, που θα έχουν ως σκοπό να καταστήσουν τους αιρετούς πειθήνια όργανά τους, εκμηδενίζοντας έτσι την ουσία της αυτοδιοικήσεως;…».

Τα αποτελέσματα των εκλογών –ψήφισαν 10.000 δάσκαλοι– που ακολούθησαν (1928) ήταν κόλαφος για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, αφού ο διωχθείς Αρ. Ρουχωτάς επανεξελέγη πανηγυρικά.

Οι εκλογές που ακολουθούν, από το 1929 ως το 1936, ανέδειξαν ως αιρετούς κατά σειρά τους Δημ. Δούκα, Σωτ. Δαγκλή και Αν. Λιούμπα. Το 1936 επανεκλέγεται ο Αρ. Ρουχωτάς, αλλά η θητεία του δεν θα ολοκληρωθεί, αφού θα διακοπεί από τη δικτατορία του Μεταξά.

Από το 1936 μέχρι το 1950 ο θεσμός δεν λειτουργεί, γιατί καταργήθηκε από τη δικτατορία του Μεταξά. Το Σεπτέμβρη του 1949 με διάταγμα που υπογράφει

  • τότε Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Τσάτσος επανέρχεται ο θεσμός –ένας αιρετός με τριετή θητεία– και ορίζονται εκλογές για τις 13 Νοέμβρη 1949.

Το 1964 με το Ν.4379/24-10-64 –μεταρρύθμιση Παπανδρέου– καταργείται το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο.

  • θεσμός των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών διατηρείται για τη συγκρότηση, πλέον, του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκ-παίδευσης (Κ.Υ.Σ.Π.Ε.). Τότε, για πρώτη φορά, το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο ονομάζεται ΚΥΣΠΕ. Η θητεία των αιρετών και πάλι είναι τριετής και ε-κλέγεται ένας αιρετός. Με τον ίδιο Νόμο καθιερώνονται τα ΠΥΣΠΕ και ΑΠΥ-ΣΠΕ, στα οποία, όμως, δεν υπάρχουν αιρετά μέλη.

Από το 1967 ως το 1977 καταργείται και πάλι ο θεσμός από την απριλιανή Δικτατορία. Επαναφέρεται με το Ν.309/76 και το Π. . 15/77 με τη μορφή: Α-ΚΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ για τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια, και για τα Περιφερειακά Υπηρεσιακά Συμβούλια ΑΠΥΣΔΕ, ΠΥΣΔΕ. Με αυτή τη μορφή λειτουργεί ως το 1986, οπότε με το Π. . 75/86, οι αιρετοί για τον κλάδο γίνονται δύο και η θητεία τους διετής. Χρειάστηκε να περάσουν 60 χρόνια, για να επανέλθουν οι δυο αιρετοί που είχε κατακτήσει ο κλάδος το 1926. Την ίδια χρονιά με το Νόμο για το βαθμολόγιο των . Υπαλλήλων θεσμοθετείται, για πρώτη φορά, ο αιρετός και στην υπόλοιπη Δημόσια Διοίκηση.

Το Π.Δ. 75/86, που ίσχυσε μέχρι το 2003, προβλέπει δύο Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ).

Το 2003 εκδίδεται το Π. . 1/2003, με το οποίο τα Υπηρεσιακά Συμβούλια γίνονται τρία (ΠΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ). Οι αιρετοί παραμένουν δύο, παρά το αίτημα του κλάδου για τριμελή εκπροσώπηση, και η θητεία 2ετής.

Από τα τρία Συμβούλια το ΑΠΥΣΠΕ είναι αυτό που έχει τις λιγότερες αρμοδιότητες. Με το Ν.3255/2004 του αφαιρέθηκε και η αρμοδιότητα επιλογής Προϊσταμένων Γραφείων, που είχε με το Ν. 2986/02.

Από αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή είναι ολοφάνερο πως ο αιρετός εκπρόσωπος του κλάδου στα Υπηρεσιακά Συμβούλια ήταν μια μεγάλη κατάκτηση, που διεκδικήθηκε με πολλούς και σκληρούς αγώνες, για να «προστατεύει» τον εκπαιδευτικό από τις αυθαιρεσίες της Διοίκησης. Αυτό έκανε πράξη ο πρώτος αιρετός Αρ. Ρουχωτάς, που συγκρούστηκε πολλές φορές με τη Διοίκηση με αποτέλεσμα να διωχθεί. Η σημασία δε που έδινε ο κλάδος στο θεσμό του αιρετού, τουλάχιστον πριν τη μεταπολίτευση του 1974, φαίνεται και από το γεγονός ότι σχεδόν όλοι όσοι διατέλεσαν πρόεδροι της ΔΟΕ από το 1922 ως το 1966, διεκδίκησαν τη θέση του αιρετού και στη συντριπτική τους πλειονότητα εκλέχτηκαν.

  • κλάδος συζήτησε πολλές φορές στις Γενικές Συνελεύσεις του για το ρόλο των αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Έγραφε ο πρώτος αιρετός του κλάδου Αρ. Ρουχωτάς (Δ.Β. 27/10/1926):

«… Με τον τρόπο που θα γίνει εκλογή των αιρετών εκπροσώπων του κλάδου δεν υπάρχει καμιά εγγύηση πως θα διερμηνεύεται η γνώμη και οι απόψεις της Ομοσπονδίας στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Αντίθετα κινδυνεύουμε να δούμε τα πιο περίεργα πράγματα και να εκλεγούν αντιπρόσωποι άνθρωποι που να αντιπροσωπεύουν μόνο τον εαυτό τους και τη γνώμη τους ή να είναι αντίθετοι στις αποφάσεις της Ομοσπονδίας. Γι’ αυτό και η Ομοσπονδία πρέπει να κοιτάξει να τροποποιηθεί αργότερα ο Νόμος έτσι ώστε:

1) Τα αιρετά μέλη να εκλέγονται, όπως η Διοίκηση της Ομοσπονδίας, από τη Γ.Σ. του κλάδου.

2) Τα αιρετά μέλη να ανακαλούνται από τη Γ.Σ., όταν εργάζονται αντίθετα από τις αποφάσεις του οργανωμένου κλάδου.

Επειδή, όμως, οι αρχές αυτές δεν μπορούν τώρα να θεσμοθετηθούν, οι υποψήφιοι αιρετοί πρέπει να δεσμευθούν:

α) Να μείνουν πιστοί στο πρόγραμμα της Ομοσπονδίας.

β) Να συμμορφώνονται στις αποφάσεις των Γ.Σ. θέτοντας πάντα στη διάθεση αυτών τις παραιτήσεις τους…».

• Στο .Β. της 3ης Μαΐου 1931 με τίτλο «Η Αυτοδιοίκηση», αναφέρονται και τα εξής:

«… Η επιτυχία του θεσμού, στην ως τώρα εφαρμογή του, για όσους βλέπουν κάτω από την επιφάνεια, χρωστιέται στο γεγονός ότι πίσω από τα πρόσωπα και τις εκλογές ζει, κινείται και δρα ένας άλλος παράγοντας με προγραμματικές επιδιώξεις αποκρυσταλλωμένες, με ιδέες κατασταλαγμένες, ξένες από προσωπικές αδυναμίες και συμφέροντα. Δρα και κινείται η κοινή συνείδηση του οργανωμένου κόσμου των δασκάλων εκφρασμένη από την οργάνωσή του, από τη Δασκαλική Ομοσπονδία. Ο παράγοντας αυτός με το κύρος του, μέσα και έξω από τον κλάδο, στάθηκε ο ρυθμιστής, ο εμπνευστής και ο οδηγητής, όχι μόνο για τους εκπροσώπους, για το τι αυτοί οφείλουν να κάνουν και το πώς αυτοί οφείλουν να καταλαβαίνουν το ρόλο τους, αλλά και για τον ίδιο τον κλάδο τι μπορεί να απαιτεί από το θεσμό και από κείνους που τον χρειάζονται…»

• Επίσης, σε άλλο άρθρο (Δ.Β. 29/4/1936):

«… Εδώ και λίγα χρόνια καθιερώθηκε ο θεσμός των αιρετών στο εκπαιδευτικό Συμβούλιο… Περάσαμε από πολλές πλάνες στην αρχή εφαρμογής του θεσμού… Βρέθηκαν, δυστυχώς, συνάδελφοι με την αντίληψη ότι μπορεί να είναι εκπρόσωποι του οργανωμένου κλάδου, χωρίς να πιστεύουν ή να παραδέχονται τις αντιλήψεις του… Τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης υπήρξαν ολέθρια.

  • αιρετός εκπρόσωπος, σαν πραγματικός φορέας της πείρας και διερμηνέας των αντιλήψεων του οργανωμένου κλάδου, δεν πρέπει ποτέ να χάσει την επαφή του μ’ αυτόν… Κάθε άλλη αντίληψη για τους αιρετούς όχι μόνο δεν είναι εξυπηρετική για το θεσμό, αλλά αντίθετα, συντελεί στη νοθεία του. Από εκπαιδευτικό δημιουργικό όργανο ωφέλιμο, που τον θέλουμε, ξεπέφτει σε όργανο άχρηστο και στείρο που το άπαν της εργασίας του θα είναι η απλή και τυπική διεκπεραίωση προσωπικών υποθέσεων. Οι αντιπρόσωποι των Συλλόγων, που ίδρυσαν την Ομοσπονδία μας, με εγκύκλιό τους στον κλάδο έδωσαν τη σημασία και τον τόνο που έπρεπε για το θεσμό του αιρετού. Η πείρα τους τους οδήγησε στο σωστό δρόμο. Πιστεύουμε, απόλυτα, ότι ο κλάδος έχει τη συναίσθηση, την ικανότητα και την ευθύνη για την περιφρούρηση του θεσμού, που επί χρόνια είναι έ-να από τα βασικά του αιτήματα…».

 

• Στο .Β. 329 της 29-11-1956 μεταξύ των δέκα «προσόντων» που πρέπει να έχει ο υποψήφιος αιρετός αναφέρονται και τα εξής:

«… Να έχει πλούσια συνδικαλιστική δράση και να διακρίνεται για την αγωνιστική του διάθεση… να είναι επαναστάτης, δηλ. να είναι οπλισμένος με τέτοιο ψυχικό σθένος, ώστε να αναταράζει τα σαθρά πατώματα του Υπ. Παιδείας και να χρησιμοποιεί, όσες φορές παρίσταται ανάγκη, γλώσσα πυγμής την οποία δε θα μπορούν, σε καμία περίπτωση, να αγνοούν οι αρμόδιοι…

• Στο ίδιο τεύχος του Διδασκαλικού Βήματος σε άρθρο του Φ. Παπαστεργίου, δασκάλου του Ζαγορίου, μετέπειτα μέλους του .Σ. της .Ο.Ε., με τίτλο «Αιρετός και όχι βλαχοδήμαρχος», επισημαίνονται τα εξής:

«… Το να φθάσει ο κλάδος μας και να αντιπροσωπεύεται στο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, αυτό σημαίνει τιμή του, δικαίωση από μέρους της πολιτείας άσχετα, αν γι’ αυτό χρειάστηκαν αγώνες πολλοί… Κι άλλοτε έχω ασχοληθεί από τις στήλες του .Β. με τη γάγγραινα τούτη που επιμένει στη διατήρησή της, με κάθε είδους δηλητήρια ανάμεσά μας… Καλοσυνηθισμένο τ’ αρχοντολόι τούτο, μα πάντα άσχετο από προσωπική δύναμη κι επιρροή, παίρνει τον τίτλο του δασκαλοπατέρα και από χαρακτήρα του κι από θράσος, πολλές φορές, δεν παύει να ενοχλεί την υπηρεσία για ρουσφέτια. Είναι ο τύπος του «βλαχοδήμαρχου» που παντού και πάντα αυτοπροβάλλεται και προσπαθεί να καταστήσει την παρουσία του απαραίτητη στα μάτια των συναδέλφων του, για ζητήματα του κλάδου και της Παιδείας. Κι αφού πια εξασφαλίσει την κλίκα του, με διάφορα μέσα, αρχίζει και εκβιάζει. Κι ύστερα, απ’ τα αδύνατα στοιχεία του κλάδου μας, δημιουργούνται οι υποτακτικοί του, οι μοιρολατρικοί τύποι, τα υστερικά κινούμενα, ακριβώς ό,τι στηρίζει το δασκαλοπατερισμό και το βλαχοδημαρχισμό μέσα στον κλάδο μας. Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί ο κλάδος μας έμεινε πίσω σε δικαιώσεις στα με-γάλα ζητήματα της Παιδείας. Κι όμως η ευθύνη είναι δική μας, ξεκινάει από τον καθένα μας είτε από αδύνατη κράση, είτε από ασυγχώρητη αφέλεια, είτε από τη μοιρολατρία. Ποτέ μας δε σκεφτόμαστε στα σοβαρά ότι έχουμε ανάγκη από έ-ναν αληθινό συνδικαλισμό και από μια πραγματική εκπροσώπηση στο Εκπαιδευτικό μας Συμβούλιο. … Φιλίες, υποχρεώσεις, εξυπηρετήσεις δεν έχουν θέση μπρος σ’ ό,τι ανώτερο ο κλάδος μάχεται για να κερδίσει, αν πιστεύουμε πραγματικά στο μεγαλείο και στο ρόλο του αιρετού μας!…».

  • Μετά τη μεταπολίτευση, στις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αιρετών, που έγιναν στις 27 του Μάρτη του 1977, η Διοίκηση της ΔΟΕ επισημαίνει:

«… Ο κλάδος με τους αγώνες του εξασφάλισε πια τη νόμιμη και επίσημη συμμετοχή του στα συμβούλια και η γνώμη του είναι έγκυρη και αποφασιστική, πάνω σ’ όλα τα υπηρεσιακά θέματα. Έχει τους φυσικούς εκπροσώπους που θα μεταφέρουν τη φωνή του και θα ερμηνεύσουν τις απόψεις του. Έχει τους ακοίμητους φρουρούς των υπηρεσιακών θεμάτων των συναδέλφων. … Εκφράστε με την ψήφο σας την προτίμησή σας και αντιδράστε σε τυχόν παρεμβάσεις άλλων, όποιοι κι αν είναι αυτοί, όσο ψηλά και αν στέκονται. Στείλτε πρόσωπα που να δια-κρίνονται για τη συνδικαλιστική τους δράση, την κατοχή της νομοθεσίας, την πνευματική τους συγκρότηση…».

  • Το 1982 σε άρθρο της η Διοίκηση της ΔΟΕ για το ρόλο του αιρετού γράφει: «… Ο θεσμός των αιρετών εκπροσώπων αποτελεί μια καίρια κατάκτηση για

τον κλάδο… Ως τώρα ο θεσμός αυτός, παρόλο που κατακτήθηκε μέσα από αγώνες δε λειτούργησε πάντα προς το συμφέρον του κλάδου. Πολλές φορές οι αιρετοί εντάχθηκαν αδίστακτα στην υπηρεσία των κυκλωμάτων «νομής» της εξουσίας, στη βάση της εξυπηρέτησης των «ημετέρων». Έχουμε μάλιστα παράδειγμα που πρώην αιρετός του ΑΚΥΣΔΕ συμφώνησε το 1981 να τιμωρηθούν οι συνάδελφοι της Αμαλιάδας με δυσμενή μετάθεση για τη συνδικαλιστική τους δράση. Εάν μπορούσε ο αιρετός να παίρνει ανοιχτά θέση, χωρίς ντροπή, ενάντια σε καταξιωμένους στη βάση συναδέλφους είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πώς ενεργούσε πίσω από τις ερμητικά κλεισμένες πόρτες των Υπηρεσιακών Συμβουλίων…» Όπως φαίνεται, υπήρξαν και αντιπαραθέσεις μεταξύ της Διοίκησης της ΔΟΕ και των αιρετών στα Κεντρικά Συμβούλια. Πέρα από την παραπάνω αναφορά, χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του 1990, οπότε το   .Σ. της ΔΟΕ είχε καλέσει τους αιρετούς να απέχουν από τη διαδικασία επιλογής νέων προϊσταμένων.

  • ένας αιρετός σεβάστηκε την απόφαση της ΔΟΕ και ο άλλος όχι. Με επιστολή του της 1ης Αυγούστου 1990 ο αιρετός που δεν σεβάστηκε την απόφαση γνωστοποιεί στη ΔΟΕ ότι θα συμμετάσχει στη διαδικασία επιλογής των προϊσταμένων

«… επειδή η απόφαση του        .Σ. της ΔΟΕ δεν ήταν ομόφωνη»!

Από τη διαχρονική αναδρομή στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων του κλάδου μπορεί κανείς συμπερασματικά να καταλήξει στις παρακάτω αρχές σχετικά με το ρόλο του αιρετού στα Υπηρεσιακά Συμβούλια:

  • Ο αιρετός είναι το «μάτι» και το «αυτί» αλλά, κυρίως, η «φωνή» του οργανωμένου κλάδου και των συναδέλφων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Οι αιρετοί πρέπει:

  • να συνεργάζονται στενά με το συνδικαλιστικό κίνημα (Δ.Σ. Συλλόγων, Γ.Σ. Συλλόγων, .Σ. ΔΟΕ) και να ενισχύουν την παρέμβασή του,
  • να δεσμεύονται, σε κάθε περίπτωση, από τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων του κλάδου και του      Δ.Σ. της ΔΟΕ,
  • να λειτουργούν με γνώμονα τη νομιμότητα και να αγωνίζονται για την ισονομία και την αξιοκρατία,
  • να αποκαλύπτουν και να καταγγέλλουν στον κλάδο κάθε αυθαιρεσία της Διοίκησης,
  • να υπηρετούν, σταθερά και αμετακίνητα, την αρχή της διαφάνειας στις αποφάσεις των Συμβουλίων και, σε κάθε περίπτωση, να διασφαλίζουν, με βάση τη νομιμότητα, τα συμφέροντα των συναδέλφων,
  • να εναντιώνονται σε πρακτικές παραγοντισμού και πελατειακών σχέσεων,
  • να απορρίπτουν πρακτικές ενσωμάτωσης στη Διοίκηση και χρησιμοποίησης του θεσμού για τη συγκρότηση προσωπικών μηχανισμών,
  • να αγωνίζονται για το δίκιο κάθε συναδέλφου, πέρα και έξω από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, κομματικές, παραταξιακές ή προσωπικές,
  • να ενημερώνουν τους συναδέλφους της βάσης, τα .Σ. των Συλλόγων και το .Σ. της ΔΟΕ, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για τα θέματα που συ-ζητούνται στα Υπηρεσιακά Συμβούλια καθώς και για τη δική τους στάση και λειτουργία,
  • να λογοδοτούν στις Γ.Σ. των Συλλόγων και στη Γ.Σ. του κλάδου.

Σε κάθε περίπτωση, πυξίδα της στάσης των αιρετών του κλάδου στα Υπηρεσιακά Συμβούλια πρέπει να είναι η στάση του πρώτου αιρετού του κλάδου, του Αριστείδη Ρουχωτά.

Σήμερα χρέος όλων μας είναι να βοηθήσουμε, ώστε ο θεσμός του αιρετού, που κατακτήθηκε με αγώνες και συνυφάνθηκε από οράματα και στόχους κλαδικούς, να μην είναι απλώς η έκφραση μιας προσωπικής δραστηριότητας σε ένα χώρο. Πρέπει να αποτελεί και να εκφράζει τη δυναμική του κλάδου, όπως αυτή εμφανίζεται στη βάση και υιοθετείται και εκφράζεται μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου και τη .Ο.Ε. Σήμερα ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε την πλήρη αυτοδιοίκησή μας, όπως πολύ εύστοχα αναφερόταν στο διεκδικητικό πλαίσιο του 1926. Να διεκδικήσουμε την πλειοψηφία των αιρετών μελών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια και την επαναφορά όλων των αρμοδιοτήτων σ’ αυτά.

Πίνακας 1. Οι διατελέσαντες αιρετοί του Κλάδου στα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια από το 1926 έως το 2009

Διάρκεια θητείας Ονοματεπώνυμο Υπηρεσιακό Συμβούλιο
1927 -1928 Ρουχωτάς Αριστείδης Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
Γιαννικόπουλος Γεώργιος
1928-1929 Ρουχωτάς Αριστείδης Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1929-1931 Δούκας Δημήτρης Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1931-1933 Δαγκλής Σωτήρης Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1933-1936 Λιούμπας Αναστάσιος Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1936-1936 Ρουχωτάς Αριστείδης Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1936-1950 Καταργήθηκε από τη Δικτατορία του Μεταξά
1950-1953 Κωτσίκης Ζαχαρίας Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1953-1956 Αντωνόπουλος Θεόδωρος Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1956-1959 Δημητροκάλλης Νικόλαος Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1960-1963 Ασημακόπουλος Ηλίας Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1963-1966 Μαραζιώτης Γεώργιος Εκπαιδευτικό Συμβούλιο
1966-1967 Κουτσουβάλας Δημήτριος ΚΥΣΠΕ
1967-1977 Καταργήθηκε από την Απριλιανή Δικτατορία
1977-1979 Λαλιώτης Κωνσταντίνος ΑΚΥΣΔΕ
Πυργάκης Νικόλαος ΚΥΣΔΕ
1979 – 1981 Σπαγόπουλος Κωνσταντίνος ΑΚΥΣΔΕ
Ταξιρλής Στυλιανός ΚΥΣΔΕ
Οι αιρετοί εκπρόσωποι των δασκάλων στα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια… 99
1981 – 1983 Σπαγό

πουλος

Κωνστα

ντίνος

ΑΚΥΣΔΕ
Βαλσα

μόπουλος

Νικό

λαος

ΚΥΣΔΕ
1983 – 1986 Αλεξα

νδρό

πουλος

Θεόδωρος

ΑΚΥΣΔΕ
Βαλσα

μόπουλος

Νικό

λαος

ΚΥΣΔΕ
1986 – 1988 Κακα

βάκης

Κώστας

ΚΥΣΠΕ
Παπαδό

πουλος

Πανα

γιώτης

1988-1990 Κακα

βάκης Κώστας

ΚΥΣΠΕ
Παπαδό

πουλος

Πανα

γιώτης

Παπα

κωνστα

ντίνου

Κων/νος

(από 1-1-90

έως

31-12-90)

1990-1992 Χρήστου Χρήστος ΚΥΣΠΕ
Ξενάκης

Βασίλης

1992 –1994 Χρήστου

Χρήστος

ΚΥΣΠΕ
Γούσης

Γιώργος

1994 – 1996 Νόνας

Ηλίας

ΚΥΣΠΕ
Γούσης

Γιώργος

1996 – 1998 Νόνας

Ηλίας

ΚΥΣΠΕ
Γούσης

Γιώργος

1998 – 2000 Τσιτσάνης Λάμπρος ΚΥΣΠΕ
Γούσης

Γιώργος

2000 – 2002 Παπα

χαραλά

μπους

Τάσος

ΚΥΣΠΕ
Γούσης

Γιώργος

2002 – 2004 Παπα

χαραλά

μπους

Τάσος

Φασφαλής Νίκος ΚΥΣΠΕ
(από

23-6-04

έως

31-12-04)

Γούσης Γιώργος
Μεζίκης Βασίλης
(από 23-6-04 έως 31-12-04)
2004 – 2006 Καρα

γιάννης Θωμάς

Φασφ

αλής Νίκος

(από

24-8-06 έως

31-12-06)

ΚΥΣΠΕ
Τζαβά

ρας

Νικό

λαος

2006 – 2008 Καρα

γιάννης Θωμάς

ΚΥΣΠΕ
Παλη

γιάννης Βασί

λειος

2008 – 2010 Καρα

γιάννης Θωμάς

ΚΥΣΠΕ
Παλη

γιάννης Βασί

λειος

Πηγές:

  • Διδασκαλικό Βήμα, 1926 – 2008.
  • Περιοδικό Ερμής, 1926 – 1930.
  • Αρχείο ΔΟΕ.

Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο Επιστημονικό Βήμα τον Φεβρουάριο 2009

Δείτε σχετικά

Εκλογές για Αιρετούς Συμβουλίων Υπουργείου Παιδείας: Οδηγίες για την ηλεκτρονική ψηφοφορία 

Υποψήφιοι ΚΥΣΠΕ-ΚΥΣΔΕ για τις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου 2024 | Αποφάσεις 

Εκλογές αιρετών εκπροσώπων εκπαιδευτικών και ΕΕΠ-ΕΒΠ 2024 – Οδηγίες επί της διαδικασίας | Εγκύκλιος 

Εκλογές Αιρετών Υπηρεσιακών Συμβουλίων 2024 το Σάββατο 02.11 – ΦΕΚ με ημερομηνίες και τα στάδια της διαδικασίας 

Εκλογές Αιρετών 2024: Νέα Απόφαση 

Κοινοποιήστε.

Σχετικά με Συντάκτη

Με σπουδές στην Κοινωνιολογία, στην Κοινωνική Εργασία και στην Ειδική Αγωγή, εργάσθηκε από το 1989, μεταξύ άλλων, στο Ελληνικό Κέντρο Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής και Περίθαλψης, στα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος και στο Κέντρο Διαφοροδιάγνωσης Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Δ.Υ.) Φθιώτιδος, όπου και θήτευσε ως Προϊστάμενος. Διατελεί Αιρετό μέλος του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής (Κ.Υ.Σ.Ε.Ε.Π.) στο Υπουργείο Παιδείας, Πρόεδρος του Συλλόγου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής Στερεάς Ελλάδας (Σ.Ε.Ε.Π.Ε.Α. ΣΤΕΛΛΑ) και Αντιπρόεδρος της Ένωσης Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ειδικής Αγωγής (ΕΝ.Ε.Λ.Ε.Α.).

Γράψτε μία απάντηση