Ομιλία Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για το Πολυνομοσχέδιο

“Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Κανονικά, η σημερινή συνεδρίαση δεν θα έπρεπε να γίνει ποτέ. Ένα νομοσχέδιο σαν αυτό δεν θα έπρεπε καν να έχει συνταχθεί. Η Ν.Δ το καταγγέλλει και ζητά να αποσυρθεί άμεσα. Πρόκειται για μια ανεύθυνη νομοθετική κατασκευή τινάζει στον αέρα την τριτοβάθμια εκπαίδευση με μικροπολιτική υστεροβουλία.

Αυτό γίνεται μάλιστα τριάντα τρεις ημέρες πριν οι πολίτες πάνε στις κάλπες. Δηλαδή ελάχιστο διάστημα πριν φύγει από την εξουσία η χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Οι ανέντιμες προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ φαίνονται και στη διαδικασία: Ένα νομοσχέδιο χιλίων εκατόν είκοσι σελίδων κατατέθηκε μεσάνυχτα -για να συζητηθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων το πρωί της επομένης. Αλλά ακόμη και στην Επιτροπή, εξαντλήθηκαν τα μέσα ώστε να μην ακουστούν οι φωνές όσων γνωρίζουν και δεν συμφωνούν. Σε μία συζήτηση για την ανώτατη εκπαίδευση δεν κλήθηκε καν ο επικεφαλής των Πρυτάνεων. Κι αυτό γιατί έχει καταγγείλει δημοσίως τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις στην Παιδεία.

Ενώ προπηλακίστηκε συστηματικά όποιος άλλος εκπαιδευτικός παράγων τόλμησε να αντισταθεί. Αυτή είναι λοιπόν η συμπεριφορά που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στους πανεπιστημιακούς. Αυτή είναι η στάση της απέναντι στην κοινωνία, στους γονείς και τους μαθητές. Με αυτό τον αυταρχισμό προσεγγίζει τη νομοθετική διαδικασία. Και όλα αυτά γίνονται Μεγάλη Εβδομάδα, με τα πανεπιστήμια και τα σχολεία κλειστά κι ενώ εξαντλείται κάθε μέσο για να μείνει η κοινή γνώμη ανενημέρωτη.

Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα όπως είναι:

Η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Παιδεία. Επιχειρεί να κομματικοποιήσει βάναυσα έναν χώρο ευαίσθητο για τη Δημοκρατία μας. Έναν χώρο κρίσιμο για το μέλλον της Ελλάδας. Εναν χώρο πρωταρχικής σημασίας για τους νέους -τους οποίους για άλλη μια φορά η κυβέρνηση δείχνει πόσο λίγο υπολογίζει και πόσο λίγο σέβεται.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ανεβαίνω στο βήμα σήμερα. Για να επισημάνω τις βαρύτατες ευθύνες του κ. Τσίπρα στο κρισιμότερο πεδίο της κοινωνικής ζωής. Αποτελούν αυτά που γίνονται σήμερα, άλλωστε, τη συνέχεια των χειρισμών του στην συνταγματική αναθεώρηση, όταν αρνήθηκε την ίδρυση και ιδιωτικών ΑΕΙ σε μια αναγκαία παράλληλη κίνηση με την αναβάθμιση και διεθνοποίηση των δημοσίων πανεπιστημίων.

Η ελληνική Παιδεία καταδικάζεται σε μαρασμό μόνο και μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι έτσι μπορεί να ικανοποιήσει τις στενές κομματικές του επιδιώξεις. Αλλά και για να υλοποιήσει μια στρατηγική ήττας που επιχειρεί από τώρα να υπονομεύσει την επόμενη μέρα. Είναι μια στρατηγική που θα ξεπεραστεί και από το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και από τους γρήγορους και αποφασιστικούς χειρισμούς της επόμενης κυβέρνησης.

Προσπαθείτε να φυλακίσετε το μέλλον της χώρας. Εμείς θα το απελευθερώσουμε. Η Παιδεία αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα για μας. Και για μένα προσωπικά αποτελεί το μέτρο της ευθύνης μου απέναντι στην κοινωνία και, ειδικότερα, απέναντι στη νεολαία. Γιατί για μένα η εκπαίδευση είναι ο δρόμος μέσα απ’ τον οποίο ο καθένας βρίσκει τα υλικά με τα οποία θα οικοδομήσει τη ζωή του. Είναι ένας δρόμος που, για όποιον θέλει να δουλέψει σκληρά, οδηγεί ψηλότερα. Που ανεβάζει τον καθένα εκεί που θέλει να φτάσει. Είναι ο δρόμος της δημιουργικής Ελλάδας, που δίνει ευκαιρίες στους πολλούς. Γι’ αυτό και πρέπει όλοι να έχουν πρόσβαση σε αυτόν. Όλοι να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες ανόδου και προκοπής.

Η Παιδεία, λοιπόν, αποτελεί κρίσιμο εθνικό θέμα και θα έπρεπε κανονικά να αποτελεί πεδίο ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων. Και όχι γήπεδο κομματικού μηδενισμού για αμφίβολους ψηφοθηρικούς στόχους. Γιατί οι σπουδαστές, οι καθηγητές, οι μαθητές και οι οικογένειές τους δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως κομματικοί πελάτες που η κυβέρνηση προσπαθεί να τους δελεάσει με τα ψεύτικα συνθήματα και τις έωλες μεθοδεύσεις αυτού του νομοσχεδίου. Και ο κ. Τσίπρας με τον κ. Γαβρόγλου δεν έχουν το δικαίωμα να χαϊδεύουν, σήμερα, τα αυτιά των παιδιών για να τους κόψουν, αύριο, τα πόδια. Γιατί αυτό κάνουν: Τάζουν, πάλι, τα πάντα στους πάντες στην εκπαίδευση για να μην ξέρει κανείς αύριο τι πραγματικά εφόδια έχει και πώς θα βρει δουλειά.

Κυρίες και κύριοι,

Οι προλαλήσαντες συνάδελφοι της Ν.Δ περιέγραψαν αναλυτικά τις θέσεις μας για αυτό το προεκλογικό νομοσχέδιο που αποτελεί ντροπή για τη χώρα. Εγώ θα επισημάνω λοιπόν, τέσσερις μόνο από τις νάρκες που πάει να βάλει στα θεμέλια της εκπαίδευσης.

Νάρκη πρώτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταργεί την Τεχνολογική Εκπαίδευση, διαλύοντας τα Τ.Ε.Ι της χώρας, αλλά υπονομεύοντας -ταυτόχρονα- τον τεχνολογικό τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης. Με απύθμενο λαϊκισμό, επιχειρεί να παραπλανήσει, υποστηρίζοντας δημαγωγικά ότι δήθεν συγχωνεύει τα ΤΕΙ με τα πανεπιστήμια. Αποκρύπτει, όμως, ότι οι επιλογές δεν στηρίζονται ούτε σε μελέτες με ακαδημαϊκά κριτήρια ούτε και σε αξιολογήσεις των ιδρυμάτων. Είναι επόμενο, λοιπόν, οι μεθοδεύσεις αυτές να βρίσκουν απέναντί τους πανεπιστήμια και καθηγητές. Αλλά και το πλέον αρμόδιο, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Γιατί αμφισβητούν τα προσόντα των ήδη πτυχιούχων, αφήνοντας μετέωρα και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αυριανών αποφοίτων, καθώς δεν εδράζονται σε καμία έκθεση σκοπιμότητας και βιωσιμότητας.

Νάρκη δεύτερη.

Πανεπιστημιακές σχολές «ταξιδεύουν» από πόλη σε πόλη και από νομό σε νομό, ανάλογα με τα παζάρια της κυβέρνησης για λίγες τοπικές ψήφους. Σχολές ιδρύονται ακόμα με βουλευτικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Έτσι αίφνης ιδρύεται και τέταρτη Νομική όταν χιλιάδες νέοι δικηγόροι παλεύουν ήδη με την ανεργία. Και με μία απλή υπουργική απόφαση θα «πολυτεχνειοποιούνται», στο εξής, όλα τα τμήματα Μηχανικών της χώρας. Είναι φυσική, συνεπώς, η αντίδραση όχι μόνο των δικηγορικών συλλόγων, αλλά και των ίδιων των φοιτητών Νομικής. Όπως και του τεχνικού κόσμου, που βλέπει να «παράγονται» ετησίως κάπου 16.000 μηχανικοί χωρίς ακόμη να έχουν αποκρυσταλλωθεί οι γνώσεις τους, ούτε τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Νάρκη τρίτη.

Συνιστά πολιτική ύβρη, ο πρωθυπουργός που προ διετίας ανακοίνωνε την ελεύθερη είσοδο στα Πανεπιστήμια και ο υπουργός Παιδείας που εξήγγειλε την αναβάθμιση του Λυκείου, να παρουσιάζουν, σήμερα, εδώ – τι; Την επιστροφή στο παλαιό σύστημα με τις Δέσμες και την καθήλωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Δηλαδή, «στροφή 360 μοιρών» που θα έλεγε και ο κ. Τσίπρας! Οι ίδιοι οι καθηγητές έχουν καταγγείλει αυτές τις ρυθμίσεις. Οι σχολές χωρίζονται σε αυτές που έχουν κύρος και στις άλλες που είναι απαξιωμένες. Παρόλα αυτά, οι απαξιωμένες σχολές διατηρούνται και προβάλλονται από την κυβέρνηση ως «καταφύγια» όσων δεν θέλουν να αντικρύσουν την πραγματικότητα. Δημιουργούνται απολυτήρια δύο ταχυτήτων, καθώς καταργείται η ενιαία τράπεζα θεμάτων για όλες τις εξετάσεις. Αλλά και η κλασική παιδεία δέχεται πλήγμα με την κατάργηση των Λατινικών από τα εξεταζόμενα μαθήματα.

Η τέταρτη νάρκη,

επιβεβαιώνει αυτό που ήδη ξέραμε. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κηρύξει πόλεμο στους καλούς μαθητές. Ότι προσπαθεί να ξεριζώσει με κάθε τρόπο την αξιοκρατία και την αριστεία από τα θρανία της εκπαίδευσης. Αναφέρομαι στη νέα επίθεση του κ.Τσίπρα στα δημόσια πρότυπα σχολεία της χώρας μας.

Σ’ αυτά τα κέντρα μάθησης που ανέκαθεν πρόσφεραν γνώση κι εφόδια όχι στους οικονομικά ισχυρούς. Αλλά σε Ελληνόπουλα από κάθε κοινωνικό στρώμα και από διάφορες περιοχές της χώρας. Στα δημόσια σχολεία των αρίστων, που αύριο θα μας κάνουν όλους καλύτερους. Και την Ελλάδα ολόκληρη, χώρα καλύτερη. Η κυβέρνηση ισοπεδώνει τα πρότυπα σχολεία μας στερώντας την αυτονομία τους να πρωτοπορούν. Στερεί από τους καθηγητές τους την ελευθερία να καινοτομούν. Και υποτάσσει τους πάντες στον ασφυκτικό έλεγχο της κομματικής γραφειοκρατίας του υπουργείου. Θεωρώ περιττό να επιχειρηματολογήσω εναντίον αυτής της αντίληψης που είναι ό,τι πιο αναχρονιστικό και παλαιοκομματικό υπάρχει. Και θα απαντήσω με μία απλή δέσμευση: Εμείς θα ιδρύσουμε από ένα δημόσιο πρότυπο σχολείο σε κάθε περιφέρεια της Ελλάδας. Και το πρώτο θα εγκαινιαστεί στη Δυτική Αθήνα, στο Περιστέρι.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Καλώ και πάλι την κυβέρνηση να αποσύρει αμέσως αυτό το νομοσχέδιο-ολετήρα. Η ίδια βρίσκεται ήδη σε αποδρομή από το παρόν της χώρας. Συνεπώς, δεν μπορεί να δεσμεύει το μέλλον της. Και πολύ περισσότερο να υπονομεύει τις επόμενες γενιές. Η Παιδεία αποτελεί τον καθρέφτη της αντίληψής μας για το αύριο του τόπου. Συνεπώς, όταν μιλάμε για Εκπαίδευση ή Παιδεία αναφερόμαστε στην Ελλάδα που ονειρευόμαστε. Οφείλουμε, λοιπόν, να συζητάμε με όρους μέλλοντος.

Καθώς πορευόμαστε πλέον στον 21ο αιώνα, οι δείκτες κοινωνικής ευημερίας ταυτίζονται σε όλο τον κόσμο με εκείνους της Παιδείας. Γι’ αυτό, ακριβώς, θεωρώ την Εκπαίδευση κεντρικό όχημα ανάπτυξης και της δικής μας χώρας. Πρόκειται για τη «μηχανή», που θα κινήσει την οικονομία με την οποία πρέπει να συμβαδίζει. Τον μοχλό κοινωνικής κινητικότητας που δίνει σε κάθε νέο ίσες ευκαιρίες στη ζωή του. Και το «εργαστήριο» εκείνο που θα παράγει καινοτομία και έρευνα, δηλαδή το κοινό μέλλον.

Έχοντας, λοιπόν, μία τέτοια αντίληψη, δεν μπορούμε καν να συζητήσουμε αυτό το νομοσχέδιο. Για μας, η παρουσία και η αναβάθμιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης είναι αδιαπραγμάτευτη. Τη θεωρούμε επαγγελματική αιχμή του αύριο. Η συζήτηση για τη σύζευξη κοινών επιστημονικών περιοχών μεταξύ Τ.Ε.Ι και Α.Ε.Ι θα γίνει ύστερα από αξιολόγηση των αντίστοιχων τμημάτων και με τη συνεργασία των ιδρυμάτων και των επαγγελματικών φορέων. Και, βέβαια, το εξεταστικό σύστημα δεν θα γίνει πεδίο πειραματισμών όπως έκανε η κυβέρνηση. Θα αλλάξει μόνο όταν το διάδοχο σχήμα του κριθεί αποτελεσματικότερο.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Την κατάσταση που επικρατεί, εδώ και καιρό, στην Εκπαίδευση την ξέρετε όλοι: Στις πρώτες βαθμίδες, η κοινωνία βιώνει ήδη τον αποκλεισμό χιλιάδων Ελληνόπουλων από τους παιδικούς σταθμούς. Τη διαδέχεται η υποβάθμιση του Ολοήμερου και του «Ψηφιακού Σχολείου» – με την ώρα της Πληροφορικής να μετατρέπεται συχνά σε ώρα χαλάρωσης. Ακολουθούν οι συνεχείς αλλαγές στα προγράμματα. Προσέξτε: Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρώπη -μαζί με τη Ρουμανία και την Βουλγαρία- στην Ανάγνωση και στην κατανόηση Μαθηματικών, οι Ενώσεις των Φιλολόγων, των Φυσικών και η Μαθηματική Εταιρία διαμαρτύρονται για την ύλη που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα.

Στις άλλες βαθμίδες, όλοι πλέον διακρίνουν την απορρύθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, καθιστώντας την μία δευτερεύουσα επιλογή ανάγκης. Κι αυτό ολοκληρώνεται τώρα με την κατάργηση των ΤΕΙ. Στα Πανεπιστήμια, τέλος, έφυγαν τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων με τους διάσημους καθηγητές για να επιστρέψουν οι αιώνιοι φοιτητές. Κάθε αξιολόγηση ακυρώθηκε με την υποβάθμιση της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας. Ενώ τα μεταπτυχιακά μένουν δέσμια γραφειοκρατικών αντικινήτρων. Και όλα αυτά, βέβαια, σε σχολές που έχουν μετατραπεί σε γιάφκες της βίας και στέκια του εγκλήματος.

Με την ευκαιρία, θα το πω για άλλη μια φορά: Η ασφάλεια είναι δημοκρατικό και ατομικό δικαίωμα των πολιτών, ευθύνη και υποχρέωση του κράτους. Το άσυλο δεν υπάρχει για να δημιουργούνται χώροι ανομίας. Το άσυλο των ακαδημαϊκών χώρων στοχεύει στην προστασία της ελευθερίας της έκφρασης και της δημιουργίας γνώσης. Είναι ακριβώς αυτές τις αξίες που καταπατούν οι τραμπούκοι, τα βαποράκια και οι συμμορίες που έχουν φωλιάσει στα πανεπιστήμια με την ανοχή – για να μην πω: με την ενθάρρυνση – της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό το άσυλο, του οποίου γίνεται κατάχρηση από εγκληματικά και ακραία στοιχεία, θα καταργηθεί. Γι’ αυτό τα Πανεπιστήμια θα επιστρέψουν σε αυτούς στους οποίους ανήκουν: Στους φοιτητές και στους καθηγητές τους. Στη μάθηση και στην έρευνα.

Θέλω, όμως να είμαι ειλικρινής: Θεωρώ ότι κάθε έκπτωση στους υψηλούς στόχους για την Παιδεία, σημαίνει υποχώρηση σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Όταν ασκώ, λοιπόν, κριτική στο παρόν, δεν σημαίνει ότι ζητώ επιστροφή στο παρελθόν. Αν καταγγέλλω το χειρότερο σήμερα δεν θα πει πως συμβιβάζομαι με το μέτριο χθες. Αντίθετα, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να είναι η πρώτη πρωτοβουλία μίας κυβέρνησης που βλέπει στο αύριο. Αναγεννημένη Ελλάδα, σημαίνει αναγεννημένη Παιδεία! Στο σημερινό βάλτωμα, αντιπροτείνω μία επανάσταση -ναι, δεν με φοβίζει η λέξη- στην Παιδεία. Μια επανάσταση, βασισμένη σε τρεις κατευθύνσεις, που ακυρώνουν τις τέσσερις νάρκες του ΣΥΡΙΖΑ στις οποίες μόλις αναφέρθηκα:

Κατεύθυνση πρώτη.

Ελεύθερη πρόσβαση στη μόρφωση και σε ακαδημαϊκά και διοικητικά, πιο ελεύθερες εκπαιδευτικές μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα Ελληνόπουλα ξεκινούν από την ίδια αφετηρία για να χτίσουν το μέλλον τους. Από το Δημοτικό κιόλας έχουν γνωριστεί με το διαδίκτυο με την προσφορά, αλλά και τους κινδύνους του. Από το Γυμνάσιο ήδη πληροφορούνται για την αγορά εργασίας μέσα από τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Και αποκτούν άποψη για τα είδη της εργασίας μέσα από το θεσμό της «άσκησης» σε πραγματικές συνθήκες παραγωγής. Το Εθνικό Απολυτήριο Λυκείου προκύπτει από το συνυπολογισμό των βαθμών και των τριών τάξεων. Και συνεπάγεται, τελικά, έναν πλήρη, επαρκή και αναγνωρισμένο κύκλο γνώσεων, με πιστοποιημένη τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα. Προς το παρόν διατηρείται το ισχύον σύστημα εισαγωγής στα Α.Ε.Ι.. Αλλά είναι αυτά που πλέον καθορίζουν τον αριθμό των εισακτέων και τη βάση εισαγωγής άνω του 10.

Κατεύθυνση δεύτερη.

Σύνδεση της εκπαίδευσης με τον οικονομικό βηματισμό της χώρας. Η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση καθίσταται προτεραιότητα. Σε αντιπροσωπευτικές περιοχές ιδρύονται Πρότυπα Επαγγελματικά Λύκεια με τη συμμετοχή εργοδοτών και εργαζομένων. Και σε ολόκληρη την χώρα ξετυλίγεται μία μεγάλη καμπάνια προβολής της επαγγελματικής εκπαίδευσης προς την οποία στρέφεται μόνο το 30% των αποφοίτων μας έναντι 70% στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το μοντέλο, σήμερα, δεν είναι ένας ακόμη δικηγόρος ή γιατρός, αλλά ένας 20άρης, καλά καταρτισμένος και περήφανος για την ειδικότητά του, που έχει δουλειά, αμείβεται καλά, έχει προοπτική. Είναι καιρός να αναβαθμιστεί στην κοινή συνείδηση η εξειδικευμένη εργασία. Το άξιο στέλεχος τουρισμού, ο ικανός προγραμματιστής, ο ειδικός στην ιχθυοκαλλιέργεια, ο δυσεύρετος τεχνίτης. Αυτό ζητά η εξέλιξη της οικονομίας, έτσι απαντάμε στην ανεργία και προς τα εκεί θα πρέπει να βαδίσουμε.

Κατεύθυνση τρίτη.

Διαρκής επιμόρφωση, κίνητρα προόδου, αλλά και αξιολόγηση παντού και για όλους. Ο εκπαιδευτικός ανακτά τη θέση του στην αξιακή πυραμίδα της κοινωνίας. Ξανακερδίζει την επαγγελματική του αξιοπρέπεια. Αναλαμβάνει, όμως, και την ευθύνη του ξεχωριστού λειτουργήματός του. Αυτό σημαίνει ότι σε διδακτικό επίπεδο, δάσκαλοι και καθηγητές αποκτούν λόγο στην ύλη και στον τρόπο που διδάσκουν. Όμως και οι ίδιοι επιμορφώνονται συνεχώς. Ο αριθμός τους αυξάνεται κατά προτεραιότητα βάσει προϋπηρεσίας, επιστημονικής επάρκειας και αναγκών, καθώς και της επίδοσής στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Όλοι, ωστόσο, αξιολογούνται για τη βελτίωση, αλλά και την επιβράβευσή τους: Τα σχολεία από τους διδάσκοντες, τους μαθητές και τους γονείς, ενώ το Υπουργείο κρίνει τις επιδόσεις των εκπαιδευτικών μονάδων, αλλά εισπράττει και τη δική τους κριτική. Σε διοικητικό επίπεδο, τέλος, παύει ο εναγκαλισμός Κράτους-Παιδείας. Ο διευθυντής του σχολείου αναβαθμίζεται, αξιολογείται αυστηρά, αλλά αποκτά και πρόσθετους βαθμούς ελευθερίας

Κατεύθυνση τέταρτη.

Ανοιχτά και ελεύθερα δημόσια πανεπιστήμια. Όταν μιλάμε για ανώτατη Παιδεία μιλάμε για δημόσια ανώτατη Παιδεία. Ασφαλώς και η Νέα Δημοκρατία και εγώ προσωπικά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος. Έτσι ώστε να μπορούν επιτέλους να δημιουργηθούν μη κρατικά και γιατί όχι και ιδιωτικά πανεπιστήμια και στη χώρα μας. Όμως η καρδιά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χτυπά και θα χτυπά στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Το δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να στηριχθεί, να αναβαθμιστεί και να ενισχυθεί. Πρέπει επιτέλους να γεφυρώσει το σημερινό διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της παρεχόμενης εκπαίδευσης και των αναγκών μιας αγοράς εργασίας που αλλάζει διαρκώς. Εκτός από το ρόλο της για την οικονομία, η εκπαίδευση αποτελεί και καθρέφτη προόδου μιας κοινωνίας: Γιατί είναι η εκπαίδευση που διασφαλίζει το δικαίωμα των πολλών να αποκτούν πραγματικές ευκαιρίες ευημερίας.

Θέλουμε πρώτον, ακαδημαϊκά ιδρύματα πραγματικά αυτόνομα, αυτοδιοικούμενα, αξιολογούμενα. Ανταγωνιστικά, σύγχρονα, εξωστρεφή, σίγουρα σε κοινό βηματισμό με την αγορά εργασίας.

Δεύτερον, πανεπιστήμια με άξιους διδάσκοντες, οι οποίοι θα πρωτοστατούν στην επιστήμη τους. Που θα αμείβονται αξιοπρεπώς και θα αισθάνονται ασφαλείς, αλλά και υπερήφανοι για το λειτούργημά τους.

Τρίτον, ιδρύματα-δημιουργικές κυψέλες για ολόκληρη την κοινωνία. Που θα διοικούνται σωστά, παράγοντας μετρήσιμο ερευνητικό αποτέλεσμα.

Αλλά και ένα πολύ σημαντικό -και για μένα προσωπικά- ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής μας για τα πανεπιστήμια είναι η πλήρης αυτονομία των Α.Ε.Ι. στο πλαίσιο του Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια απελευθερώνονται από τα δεσμά του υπουργείου και εγκαθιστούν νέους, προωθητικούς θεσμούς αξιολόγησης και λογοδοσίας.

Η ΑΔΙΠ, όχι μόνο πρέπει να επανακτήσει τον κεντρικό της ρόλο, αλλά να τον ενδυναμώσει. Η αξιολόγησή της θα αποτελεί βασικό παράγοντα για την επιβράβευση, τόσο των Ιδρυμάτων όσο και του ακαδημαϊκού προσωπικού, και -όχι μόνο αλλά και- μέσα από την αυξημένη χρηματοδότηση. Και η χρηματοδότηση αυτή θα πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένους δείκτες που θα αντανακλούν τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως τα ερευνητικά αποτελέσματα των πανεπιστημίων αλλά και η επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων τους.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Απλά και συνοπτικά, με καθαρά λόγια, αυτό είναι το δικό μας όραμα για την Παιδεία. Ξέρουμε την κατάσταση, ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε. Ξέρουμε πώς θα φτάσουμε εκεί. Είμαστε σε ανοιχτή επικοινωνία με όλους: μαθητές, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές. Το πρόγραμμά μας είναι μελετημένο και συζητημένο με τους ανθρώπους της εκπαίδευσης, ενώ έχει ήδη παρουσιαστεί ως ξεχωριστό κομμάτι του κυβερνητικού μας σχεδίου σε ειδική ημερίδα. Είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό. Γιατί μπορούμε. Είναι επίσης απόλυτη πολιτική μας προτεραιότητα. Γι’ αυτό και δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα.

Η Παιδεία είναι η καρδιά της κοινωνίας. Λειτουργεί σωστά μόνο σε συνθήκες δημοκρατίας και κράτους δικαίου. Αλήθειας, αξιοκρατίας και ίσων ευκαιριών. Με άλλα λόγια, η μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης εντάσσεται και αυτή στη μεγάλη πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος. Μία αλλαγή, που θα ξανακάνει την Ελλάδα μια κανονική χώρα, με θεσμούς που λειτουργούν, με την οικονομία στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και με τους Έλληνες ενωμένους. Με ευκαιρίες για όλους.

Η ώρα αυτής της αλλαγής πλησιάζει. Σε περίπου ένα μήνα, ύστερα από τέσσερα χρόνια, οι Έλληνες θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με τη δική τους φωνή. Θα απαντήσουν στις 4 σφραγίδες που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ στον τόπο: Στα ψέματα, στους φόρους, στο διχασμό και στην ατιμωτική Συμφωνία των Πρεσπών. Με την ψήφο τους, όμως, οι πολίτες θα αφοπλίσουν και τις 4 νάρκες που θέλησε να βάλει, σήμερα, στα θεμέλια της Παιδείας. Και θα ανοίξουν το δρόμο για μία άλλη, φωτεινή πορεία της χώρας. Σε λίγο και αυτό το νομοσχέδιο θα ακολουθήσει την κυβέρνηση στην αποθήκη της ιστορίας. Γιατί η Παιδεία μας αξίζει καλύτερα! Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα και μπορούμε καλύτερα. Τώρα είναι η ώρα να πάμε μπροστά! Και θα πάμε!”

Δείτε επίσης

Ψηφίστηκε με 147 ψήφους υπέρ και 100 κατά το Πολυνομοσχέδιο – Ομιλία Γαβρόγλου